Egoizm na pokaz

Autorka bloga ostrzega: ze względu na ilość przekleństw w tekście, osoby wrażliwe proszone są o zakrycie uszu.

Nienawidzę pewnego gatunku telefonów. Nie podaję ich nazwy nie z obawy o zemstę producenta, ale zwyczajnie nie wiem, jak się to ciulstwo nazywa i nie mam ochoty spędzać kilku godzin na przeszukiwanie Internetu. Gdybym jednak znalazła tego dziada, który je wymyślił i tego drugiego barana, który je wprowadził na rynek – poobcinałabym im rączki i nóżki przy samej dupie!

Nie mam natomiast zbytnich pretensji do tych idiotów, którzy puszczają z tych kurwifonków ogłuszająco chrapliwe wyroby muzykopodobne, ponieważ ludzie to barany i jeśli dać im możliwość wkurwiania innych, z pewnością zrobią wszystko, żeby to wykorzystać w pełni. Mam pretensje za gwałt na mojej prywatności, za wpychanie się w moją osobistą przestrzeń z czymś, czego słuchać nie mam ochoty i z czymś, co uważam za chłam, szajs oraz siarę.

Zauważyłam przy okazji tego całego wkurwi, że urządzonek tych używa określony typ ludzi. Są to głupki (płeć nie ma tu nic do rzeczy), które tylko czekają, żeby im zwrócić uwagę. Wyglądają, jakby całe noce poświęcali na wgrywanie do tego technicznego bubla całą najbardziej pierdolniętą muzykę świata, a potem rozsiadają się/kroczą/stoją z taką specyficzną miną mówiącą: „No dalej! Poproś mnie, żebym to wyłączył!” Nie przesadzam! Ich pewny siebie wzrok krąży od człowieka do człowieka, wręcz rozkoszując się gęstniejącą wokoło atmosferą. Terroryści się powinni u nich szkolić! I przysięgam, jak żyję nie słyszałam, żeby użytkownik tego narzędzia szatana puszczał z tych małych, wkurwiających głośniczków Nirwanę, Doorsów, albo chociaż Myslovitz. Wiecznie tylko jakaś Waszka G na przemian z Bojsami! Serio! Siedzą nocami i wyszukują, bo przecież nikt normalnie by nie zniósł tego szajsu!

Jeszcze jeden taki numer i przysięgam! Zamienię się w Rambo i pójdę na wojnę!

Chociaż przyznam z ręką na sercu, że kiedyś jechałam z takimi dwoma brakującymi ogniwami w przedziale i już wolałam słuchać „Majteczki w kropeczki” przez bite dwie godziny na okrągło, byle tylko nie ich połikendowych, imprezowych opowieści.

PS. Na odwiedzanie Was nie starczy mi dzisiaj cierpliwości, albowiem Peniston ogłosił strajk włoski i pokazuje mi wielkiego, tłuściutkiego faka, ilekroć próbuję otworzyć którąś z Waszych stron. Ponapychaliście sobie blogi jakimiś technicznymi cudami, to i strach wchodzić;)